Ks. hm. Dariusz Stańczyk, kapłan diecezji radomskiej przebywający obecnie na Litwie, stanie przed sądem. 22 stycznia z harcerzami Wileńskiego Hufca Maryi i młodzieżą ze Stowarzyszenia Jana Pawła II ulicami Wilna przeprowadził Marsz Wolności "Za wolność naszą i waszą" z okazji 150. rocznicy wybuchu powstania styczniowego.


Powodem zatrzymania księdza był brak pozwolenia władz na przemarsz młodzieży ulicami miasta.

Ostatnim akcentem uroczystości była polowa Msza święta na Górze Trzech Krzyży. Po jej zakończeniu policja zatrzymała księdza Stańczyka. Kapłan został przeprowadzony na komisariat policji w celu złożenia wyjaśnień.
Zródło: KAI

Marek Eminowicz (Ur. 1933-12-11 zm. 13-01-2013)
Legendarny Profesor historii V L.O. im A. Witkowskiego w Krakowie, jeden z pierwszych konspiratorów harcerskich po II W.Św., harcerz krakowskiej Zielonej Trójki.
Urodził się w ormiańskiej rodzinie z bogatą tradycją patriotyczną. Dzieciństwo spędził w Michałowej koło Dobronila, a od 1938 roku Starym Sączu. Jego ojciec, pełniący funkcje nadleśniczego został w 1942 roku aresztowany i wywieziony do KL Auschwitz. Zmarł w trakcie kwarantanny. W 1945 roku Marek Eminowicz wraz z matką zamieszkał w Krakowie. Był uczniem III Gimnazjum i Liceum im. Jana III Sobieskiego. Współtworzył organizację konspiracyjną o nazwie Związek Walczącej Młodzieży Polskiej, za co już jako student pierwszego roku historii UJ został aresztowany (X 1952) i więziony kolejno w Jaworznie i Tarnowie. Po odzyskaniu wolności kontynuował studia historyczne. Po Październiku reaktywował 3 Krakowską Drużynę Harcerzy im. K. Pułaskiego "Zielona Trójka". W 1969 roku rozpoczął pracę nauczyciela historii w V Liceum Ogólnokształcącym, gdzie zasłynął jako niekonwencjonalny i niezwykle wymagający pedagog. Razem z uczniami w okresie Peerelu przemierzył całą Polskę i najdalsze zakątki świata organizując słynne, jedyne i wbrew wszystkiemu wyprawy. Do chwili śmierci otoczony był gronem najwierniejszych uczniów i przyjaciół. Dziś wyruszył w Swoją ostatnią, najpiękniejszą ale i najdłuższą wyprawę do Tego, co ten świat tak pięknym uczynił.
Czuwaj! Druhu Marku!
Msza św. żałobna odbędzie się we wtorek 22 Stycznia b.r. w kościele Św. Szczepana przy ul. H. Sienkiewicza w Krakowie po czym o godz. 13 od bramy cmentarza Rakowickiego odbędzie się odprowadzenie druha Marka do grobu rodzinnego.

Dla pierwszych chrześcijan Wigilia była głównie nocnym nabożeństwem, modlitewnym czuwaniem, przed każdym większym świętem. Później, a także w czasach nam współczesnych, Wigilią nazywamy dzień poprzedzający wielkie święta kościelne - Boże Narodzenie, Zmartwychwstanie Pańskie, Zesłanie Ducha Świętego.
Wigilia albo też Wilia to nie tylko dzień, tak się bowiem nazywa również tradycyjna wieczerza poprzedzająca świętą noc Bożego Narodzenia, urządzana u nas z chwilą ukazania się na niebie pierwszej gwiazdy, połączona z dzieleniem się opłatkiem, wzajemnymi życzeniami, śpiewaniem kolęd i pastorałek, ze św. Mikołajem i choinką oraz wzajemnym obdarowywaniem się prezentami.
Wigilia - wspaniały, święty dzień... Każdego roku spotykają się rodziny przy stole wigilijnym. Przy stole, który zgodnie z tradycją zastawiony jest zwyczajowo dobranymi potrawami, których powinno być...dwanaście. Bywają stoły wigilijne bogato zastawione, ale są i takie, na których znajduje się tyle, na ile nas stać. Jednak na żadnym z nich nie zabraknie, nie może zabraknąć najważniejszego wigilijnego opłatka.
Dzieląc się opłatkiem, składamy sobie życzenia zdrowia, pomyślności, sukcesów w życiu prywatnym i zawodowym, a także przebaczamy sobie wzajemnie różne przewinienia. W życiu bowiem bywa różnie... Ale ten biały opłatek symbolizuje jedność, miłość i przebaczenie i tylko wtedy ma sens, jeżeli tak właśnie jest traktowany.
Chrześcijaństwo dało ludziom wielkie wartości. Zgodnie z nimi, w Wigilię i w Święto Narodzenia człowiek powinien wyciągnąć rękę do drugiego człowieka w geście pojednania i pomocy, a nie w geście zaciśniętej pięści, ale z chlebem. Tego uczy Chrystus. Im bardziej człowiek żyje Ewangelią, tym bardziej w jego życiu wieczór wigilijny powinien rozrastać się i objąć cały rok. Człowiek, który odkrywa czar Ewangelii, zawsze kieruje się pragnieniem niesienia pomocy, gotowością dzielenia się wszystkim z drugim człowiekiem z ofiarną miłością. To wynika z nauki Chrystusa.
Ludzie powinni zrozumieć, że w walce o lepsze jutro, o nowy bardziej sprawiedliwy i bardziej ludzki świat, najskuteczniejszą bronią jest wzajemna ludzka pomoc, płynąca z głębi serca, przepełniona dobrocią i miłością. A więc, owa ręka z chlebem. Chrystus pragnie, aby cały świat był jedną wielką, szczęśliwą i kochającą się rodziną, zebraną przy wigilijnym stole. /.../

(Według Ks. Tadeusza Piątka)

Po raz kolejny, druhna Naczelniczka ZHP, hm. Małgorzata Sinica odebrała Betlejemskie Światło Pokoju od przedstawicieli skautów słowackich, podczas mszy świętej w kościele św. Józefa w miejscowości Svit na Słowacji, w niedzielę rano. Światło trafiło po południu do Krakowa, następnie Światło będzie przekazywane do kolejnych miast i miasteczek w Polsce. Betlejemskie Światło Pokoju przywożone jest z Groty Narodzenia Chrystusa w Betlejem przez austriackich skautów. W Wiedniu jest przekazywane harcerzom z sąsiednich krajów. Cała akcja po raz pierwszy została zorganizowana w 1986 roku. A nasi harcerze przekażą je m.in prezydentowi i premierowi.
Światło trafi do kościołów, urzędów i wszystkich tych którzy będą chcieli je otrzymać. Nasi harcerze przekażą je skautom z Białorusi, Rosji, Ukrainy i Litwy. Betlejemskie Światło Pokoju na pokładzie "Zawiszy Czarnego" trafi również na Bornholm gdzie zostanie przekazane duńskim skautom.

Za pomocą andrzejkowego lania wosku możemy "wywróżyć" sobie informacje o tym, co nas czeka w przyszłości -- np. szczegóły na temat przyszłego ukochanego czy pracy. Wróżby z wosku przypominają symbole senne. Są bardzo indywidualne i powinny być interpretowane przez osobę lejącą wosk, choć oczywiście nie wyklucza to wspólnej zabawy w zgadywanki podczas andrzejkowego wieczoru.
Aby wróżyć z wosku potrzebne nam będą: Duże naczynie z zimną wodą
Wosk (np. w postaci roztopionych w garnku świec)
Klucz (najlepiej stary i duży)
Rozgrzany wosk lejemy ostrożnie przez dziurkę od klucza na wodę i czekamy, aż wystygnie. Po zastygnięciu wyjmujemy powstałą formę delikatnie, by jej nie pokruszyć. Zapalamy lampę i podnosimy woskowy kształt tak, by znalazł się między nią a ścianą (zamiast lampy można użyć np. latarki). W ten sposób powstanie cień, nad którym można się wspólnie zastanowić. Sam kształt wosku również może być znaczący. Najlepiej obejrzeć go ze wszystkich stron, by znaleźć najbardziej wyrazisty kształt.

Polecamy: Jak wróżyć z kostek andrzejkowych?

Jeśli kształt wosku przypomina:
- kontynent: z tego kraju będzie pochodziła twoja przyszła miłość,
- człowieka: możesz spodziewać się rychłego spotkania miłości,
- serce: jest ci przeznaczona wierna miłość,
- konia lub jeźdźca: ten kształt symbolizuje rycerza, którego masz szansę spotkać,
- damę: dla mężczyzny jest to symbol księżniczki, którą pozna,
- kota: jest to ostrzeżenie przez pewnymi znajomościami,
- kwiat: oznacza radość i niespodzianki,
- słońce: znajdziesz swoją drogę w życiu; może oznaczać też ciążę,
- gwiazdę: zdobędziesz sławę i pieniądze,
- chmurę: możliwe, że żyjesz marzeniami zamiast skupić się na realnym życiu,
- motyl: czekają cię życiowe zmiany
- koszyk: znajdziesz satysfakcjonującą pracę,
- pierścionek: oznacza zaręczyny,
- zwierzę leśne: może oznaczać niebezpieczeństwo,
- klucz: oznacza poznanie jakiejś tajemnicy lub otworzenie czyjegoś serca,
- górę: będziesz musiał zdobyć się na cierpliwość,
- lwa: zdobędziesz odwagę,
- maskę: możliwe, że tłumisz w sobie prawdziwe uczucia.
Od Redakcji: Polecamy Wam znakomitą książeczkę druha hm. Wojciecha Śliwerskiego "Andrzejki" , do nabycia w ksiegarni internetowej wydawnictwa Impuls (znajdziecie tam i inne książki harcerskie!): http://www.impulsoficyna.com.pl/
Źródło: Agata Miszczak
http://wrozby.wieszjak.pl/wrozby-andrzejkowe/206695,Jak-wrozyc-z-wosku.html

Kto ty jesteś? Polak mały.
Jaki znak twój? Orzeł Biały.
Gdzie ty mieszkasz? Między swemi.
W jakim kraju? W polskiej ziemi.
Czym ta ziemia? Mą Ojczyzną.
Czym zdobyta? Krwią i blizną.
Czy ją kochasz? Kocham szczerze.
A w co wierzysz? W Polskę wierzę.